Datum: 23 maart 2021
Geschreven door: Erik Jansen
Leestijd: +/- 2 minuten
Als advocaat die gespecialiseerd is in (high end) incasso zaken, weet je dat elke zaak anders is. De ene vordering is de andere niet en de ene debiteur is de andere niet. Maar laatst had ik wel een heel speciaal geval aan de hand….
Vorige maand werd ik gebeld door één van de bedrijfsjuristen van één van mijn favoriete klanten: een internationaal opererend familiebedrijf met een miljardenomzet, waar professioneel, verstandig, duurzaam, maatschappelijk betrokken en goed wordt ondernomen en dat af en toe leuke, intellectueel uitdagende vragen aan mij en mijn collega’s voorlegt en opdrachten geeft. Nu belde de bedrijfsjurist met het volgende geval:
Eind 2020 werden enkele intercompany vorderingen tussen de diverse vennootschappen binnen het concern recht getrokken. Er vonden dus de nodige betalingen plaats die dag. Eén betaling (van ruim € 30.000,00) werd echter per ongeluk op een verkeerd rekeningnummer overgemaakt.
Nadat mijn klant haar fout ontdekt had, belde ze de bank. De bank stuurde vervolgens een brief naar degene die het bedrag ten onrechte had ontvangen (hierna ook: ”de rekeninghouder” of “de debiteur”), met het vriendelijke verzoek het bedrag binnen 21 dagen terug te storten.
De door de bank gestelde termijn verstreek, zonder dat de rekeninghouder aan het verzoek gevolg gaf. Er werd überhaupt niet gereageerd op de brief van de bank. Dat voorspeelde niet veel goeds, dus de klant belde mij met het verzoek de vordering te incasseren.
Als het gaat om de incasso van zakelijke vorderingen, dan komen die vorderingen vaak primair voort uit een overeenkomst. De klant kent dan de wederpartij (de debiteur) omdat men zaken is gaan doen met elkaar, waar de (onbetaald gebleven) factuur uit voortgevloeid is.
Soms komt het voor dat de klant de debiteur eigenlijk helemaal niet zo goed kent. Dan is er aan de voorkant – in de onderhandelingsfase en de contractfase – iets niet goed gegaan. Dat zie ik wel eens in mijn praktijk, maar dat overkomt deze klant eigenlijk nooit. Zoals ik al zei: het is een goed georganiseerd bedrijf dat haar onderneming op professionele wijze voert. Zij kent haar klanten, en dus haar debiteuren.
Maar in dit geval lag dat anders, omdat de vordering niet was ontstaan door zaken te doen met de debiteur, maar door een overschrijvingsfout. Wat voor ’n type zou dit zijn, vroegen de klant en ik ons af? De rekening stond op de naam van een privé persoon (en dus niet van een bedrijf). Het betrof een vrouw. Waarschijnlijk een aso of een boef, dachten we, omdat er niet terugbetaald was, na het verzoek van de bank. Of iemand die in geldnood zit. De naam van de rekeninghouder deed ons twijfelen. Misschien is het wel zo dat de rekeninghouder geen Nederlands leest of spreekt en de brief van de bank niet begrepen heeft?
Met deze vragen in het achterhoofd besloten we eigen internet onderzoek te doen. Helaas kwam de rekeninghouder niet naar boven via google of op social media. De Kamer van Koophandel kende deze persoon ook niet en de woning op het adres was eigendom van iemand anders. Dat voorspelde ook niet veel goeds.
Omdat we maar weinig informatie boven tafel konden krijgen, stelde ik voor dat ik haar een brief zou sturen. Een eenvoudige, vriendelijke brief, met het verzoek het bedrag terug te betalen. Een brief zonder vermelding van wettelijke grondslagen (onverschuldigde betaling, onrechtmatige daad etc) en zonder het rekenen van wettelijke rente of incassokosten. Heel vriendelijk en coulant dus.
Maar we wilden die vriendelijke toon wel kracht bij zetten en gelijk ook meer over de debiteur te weten komen, dus daarom besloten we de brief te laten betekenen door de deurwaarder. We gaven de deurwaarder daarbij expliciet de opdracht om de brief in persoon te overhandigen en dus niet door de brievenbus te gooien.
Bij het overhandigen moest de deurwaarder dan – zo was onze instructie – de rekeninghouder bevragen: “Heeft u het bedrag inderdaad op uw rekening ontvangen?” “Waarom heeft u het niet terugbetaald?” “Waarom heeft u niet gereageerd op de brief van de bank?” “Heeft u het geld nog, of heeft u het al uitgegeven?”. Zo stuurden we de deurwaarder op pad.
Al snel werd ik gebeld door de deurwaarder. De rekeninghouder woonde niet meer op het adres waar de bank haar had aangeschreven. Zij was inmiddels verhuisd naar Amsterdam. Dus de deurwaarder ging verder op zoek.
Weer twee uur later belde deurwaarder weer: hij was langs geweest op het nieuwe adres in Amsterdam en had goed nieuws! De rekeninghouder was een internationale studente van 24 jaar oud. Ze had inderdaad de brief van de bank niet begrepen, had het geld nog op haar rekening staan en niet uitgegeven.
Even later werd ik ook door de rekeninghouder zelf gebeld. Mijn telefoonnummer stond uiteraard in de brief. Inderdaad sprak ze niet of nauwelijks Nederlands. Ze was blij dat ze me sprak, want ze was bang dat ze slachtoffer was geworden van criminelen die haar rekening wilden gebruiken om geld door te sluizen. Ze was blij dat ze nu veilig kon betalen via een advocaat. Ze wilde het bedrag gelijk terugbetalen, maar dat kon niet vanwege de privé bestedingslimiet op haar bankrekening. Daarom spraken we af dat ze in de daaropvolgende dagen steeds € 5.000,00 per dag zou terugbetalen, totdat het totaal was voldaan.
Ze hield haar woord en die 7 dagen daarna werd alles keurig terugbetaald. De klant was tevreden en op de afdeling administratie was ook iemand bijzonder blij…!
Mijn klant besloot daarop om weer iemand op de rekeninghouder af te sturen. Nu geen deurwaarder met een brief van mij als advocaat, maar de bloemist met een mooi boeket bloemen, met dank voor de terugbetaling en excuses voor de overlast!
#caseclosed
Als advocaten voor ondernemers begrijpen wij het belang van voorop blijven. Samen met ons heeft u alle kansen en risico’s in het vizier. Neem gerust contact met ons op en laat u persoonlijk informeren over onze diensten.