Datum: 17 februari 2022
Geschreven door: Arjan Stuij
Leestijd: +/- 2 minuten
Het thema van ons jubileum is ‘45 jaar scherper’. En niet voor niets noemen we ons de stoere strijders onder de advocaten. Op zoek naar de oorsprong van dat strijdbare karakter halen we herinneringen op met de grondlegger van ons advocatenkantoor, Wil van den Broek. Ha fijn, tijd voor stoere verhalen…
Om meteen met een disclaimer te beginnen: niet álle stoere verhalen publiceren we. Als advocaat kom je nou eenmaal in actie als belangen botsen. Dat is de charme van het vak: het wordt nooit saai. Dat betekent ook dat je welbespraaktheid combineert met discretie. En dat is Wil van den Broek, inmiddels 81 jaar, ten voeten uit, zowel tijdens z’n werk als tijdens dit gesprek. Regelmatig zwijgt hij als een oester, met een twinkeling in z’n ogen. Gelukkig geeft hij ook wat pareltjes vrij.
“Eigenlijk zou ik hbs gaan doen,” begint Wil het gesprek, “dat was de wens van m’n vader. Maar ik had bedacht dat ik hem ging helpen in z’n bouwbedrijf. M’n vader probeerde nog om me op andere gedachten te brengen door me de zwaarste klussen te geven.” Als stoere strijder stond Wil vervolgens onverstoorbaar vier weken lang in z’n eentje een bouwperceel af te graven. In de avonduren deed hij de opleidingen wiskunde en leraar timmerman. “Niet omdat ik dat wilde worden, maar het was een mooie inleiding in de bouwtechniek. Niet lang daarna liep ik in militaire dienst een armblessure op, waardoor het fysieke werk in de bouw lastiger werd en ik uitkeek naar alternatieven. Ik koos voor een commerciële functie in de bouwmaterialenhandel en deed in de avonduren hbs en een jaar Grieks en Latijn. Dat was voldoende om me bij de Nijmeegse universiteit in te schrijven als extraneus voor de opleiding notariaat. Er stond 8 jaar voor, maar na een kleine 4 jaar rondde ik die studie af.”
Wil werd aangenomen bij Interpolis, als aankomend jurist schadebehandeling. Maar de honger naar kennis bleef, dus vulde hij z’n civielrechtelijke kennis vanuit het notariaat aan met Nederlands recht. Binnen een jaar haalde hij z’n tweede doctoraat. “In m’n werk bij Interpolis had ik regelmatig contact met advocaten en dat werk leek me leuk. Het was dan ook een logische stap om in 1973 toe te treden tot advocatenkantoor De Mul in Nijmegen. Drie jaar later gebeurde het één en ander en dat was het moment om samen met drie advocaten, waaronder Pierre Hautvast, een eigen kantoor te starten. Na enige tijd kregen we de bijnaam ‘de cowboys van de Curacaoweg’, want onze aanpak van ‘Termijn verstreken? Dagvaarden!’ was men niet gewend. Ook waren wij de eersten met een telex, later fax en vervolgens tekstverwerkers op kantoor.”
“In die tijd hoorde je als advocaat allround te zijn, maar wij hebben direct ingevoerd dat iedereen op ons kantoor een eigen vakspecialisatie had. Dankzij het vakspecialisme groeiden we binnen 5 jaar naar 16 advocaten en waren we het grootste advocatenkantoor in Nijmegen. In 1980 is Winfried Poelmann erbij gekomen. We zaten allebei in het bestuur van de orde van advocaten en ik wist dat hij goed was, dus vroeg ik hem erbij. Op een gegeven moment was hij, na Ferd Grapperhaus, de beste advocaat van Nederland op arbeidsrecht. We hebben trouwens altijd scherp op talent geselecteerd. De club die er nu zit is ook top. Het is een plezier om te zien hoe zij de zaken aanpakken.”
Als advocaat reclame maken? Dat was niet toegestaan. Maar hier kwam weer het stoere strijderschap om de hoek kijken, Wil trok zich er niet veel van aan. “Via m’n vader en mijn werk in de bouwmaterialenhandel kende ik natuurlijk veel bouwbedrijven, inclusief de directies met naam en toenaam. Die heb ik aangeschreven. Het was kantje boord of dat wel mocht van de verordening op de publiciteit. Wat ook hielp was dat ik de taal van de bouw sprak. Plat als het moest. Dus binnen de kortste keren had ons kantoor een grote bouwpraktijk.”
Wil: “In die tijd bestonden de meeste zaken in de bouw uit incassoproblemen. Niet omdat de opdrachtgever niet kón betalen. Maar vaak omdat er onenigheid was over kwaliteit of uitvoeringstermijn. Dan is het natuurlijk bijzonder handig dat je als advocaat bouwtekeningen en bestekken kunt lezen en precies begrijpt wat er wel en niet deugt aan afspraken. En ook nu spreken onze advocaten de taal van de ondernemer en kunnen ze uit de voeten met technische tekeningen en technische voorschriften. Dat is wat mij betreft het geheime recept voor een succesvolle advisering.”
Het vakspecialisme dat Wil vanaf het begin enorm stimuleerde, heeft tot gevolg dat de advocaten een goede band met de klanten opbouwen. Daarnaast versterkt het ook de onderlinge band. Daarover vertelt Wil: “Alleen door nauw samen te werken kun je je vak goed bijhouden en kritisch blijven. Anders is het ondenkbaar, met zoveel nieuwe wet- en regelgeving en nieuwe rechtspraak. De onderlinge band werd op vrijdagmiddag versterkt met een borrel. Die vrijmibo werd aan de Curaçaoweg, waar we tot 1996 ons kantoor hadden, ook een trefpunt met cliënten en vele anderen. Eén van mijn hardloopvrienden en directeur van de Rabobank, Gerard Dekker, sloeg bijna nooit over. Eén van ons reed na de borrel zelfs nog helemaal naar München, om naar z’n vriendin te gaan. Samen vieren was toen heilig en dat is het nog. Bijvoorbeeld met het kantoorcabaret als afsluiting van het jaarlijks kantoorfeest en samen een lang weekend skiën.”
De botsende belangen, waar we in het begin al even over spraken… je komt in de gekste situaties als advocaat. Soms zelfs aan het sterfbed van een ambtenaar in een zaak waarin corruptie speelde. Botsende belangen leidden vaak tot bikkelharde gevechten, zoals een aannemersbedrijf dat een damwand van 450 meter lang in zee bouwde als basis voor een nieuwe haven. Diezelfde dam moesten ze op eigen kosten slopen en opnieuw bouwen, omdat ze ten onrechte hadden vertrouwd op een vrijblijvend advies van een architect. Die strijd ging om vele miljoenen.
Wil deed ook internationale zaken, waarin zijn cliënt door Interpol werd verdacht van valsheid in geschriften bij accijnzen. Max Moskowicz verdedigde de tegenpartij, Wil won. Maar de mooiste zaak is waarschijnlijk wel de voor de Efteling tegen de aannemer gevoerde arbitrage over het meerwerk bij de bouw van het sprookjesachtige entree. Hier komen alle expertises en ervaring in de bouwwereld van Wil samen.
Wil strijdt niet alleen voor de goede zaak op het kantoor, daarnaast is hij maatschappelijk actief. Als commissaris van diverse bouwbedrijven en voorzitter van de RVC van een woningcorporatie en als voorzitter van de stichting Houdt u Fit, een sportclub met in de tachtiger jaren 500 deelnemers. Maar ook als oprichter en bestuurder van het Psychiatrisch Centrum Nijmegen. Hoewel hij niets van de ggz afweet, gaat hij het tóch aan. “In het begin voelde ik me als een kat in een vreemd pakhuis, vreselijk ongelukkig. Maar ik vond dat het moest gebeuren. Een hardloopvriend van me werd psychiatrisch ziek en later blind, dus ik merkte van dichtbij de behoefte aan een ggz-inrichting in de omgeving van Nijmegen.”
Oog voor anderen hebben en helpen waar het kan, deze eigenschapen van Wil houdt het kantoor in ere. We zitten dus niet in een ivoren toren, maar staan midden in de wereld en zoeken verbinding. Onder andere door waardevolle lokale initiatieven te steunen, van cultuur tot welzijn en van sport tot educatie. En als klanten een goed doel initiëren, dan nemen we daar graag aan deel. Want hoe dichter we bij elkaar staan, hoe verder we samen kunnen komen. Ook op maatschappelijk gebied.
Na de uitvoerige verhalen over strijden sluit Wil het gesprek af met een wijze raad: “Vergeet naast de opportuniteit van alledag en de dringendheid van het belang van de cliënt niet het thuisfront.” En dan vertrekt hij, op naar een volgend gesprek met een klant van zijn nieuwe handelsbedrijf in kunststof dakplaten, Weikhoplex.
Als advocaten voor ondernemers begrijpen wij het belang van voorop blijven. Samen met ons heeft u alle kansen en risico’s in het vizier. Neem gerust contact met ons op en laat u persoonlijk informeren over onze diensten.